" Απ' έξω είναι σληρός σαν πέτρα,
αλλά ξέρω πως μέσα του είναι μαλακός σα βούτυρο.
Το καταλαβαίνω κάθε φορά που γέρνω το κεφάλι μου στον ώμο του,
κάθε φορά που ακουμπώ την παλάμη μου στη δική του,
κάθε φορά που ψάχνει με το βλέμμα του να δει που του μοιάζω.
Άλλοτε γελάει κι έχει στο πρόσωπό του έναν κύκλο
κι άλλοτε τα χείλη του γίνονται μια γραμμή αλύγιστη.
Καθόλου δε με πειράζει όταν σωπαίνει.
Ξέρω πως είναι καλά φυλαγμένα τα μικρά μας μυστικά".
Από το παραμύθι της Γεωργίας Λάττα
"Τ' αστεράκι του μπαμπά μου είμαι εγώ"
Εκδόσεις διάπλους
