Φιλανθρωπική εκδήλωση

Μια θεατρική παράσταση για παιδιά που θα δοθεί από την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού με δωρεάν είσοδο.

Στέλλα Σταμέλου

"ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ"

 Όταν συζητάμε με τους φίλους μας και διαπιστώνουμε ότι το Πάσχα πλησιάζει, το μυαλό μας αρχίζει να τρέχει σε διάφορες προετοιμασίες που πρέπει να κάνουμε, ώστε να μας βρει έτοιμους η γιορτινή ημέρα του ΠΑΣΧΑ. Πρέπει να καθαρίσουμε το σπίτι μας σε κάθε λεπτομέρεια, να φτιάξουμε τα πασχαλινά κουλουράκια μας, να βάψουμε τα κόκκινα αυγά μας, να τρέξουμε οι νονοί και οι νονές στα μαγαζιά να ψωνίσουμε στα βαφτιστήρια μας και τόσα άλλα...!!!! Αν περιηγηθούμε πάλι στο Internet, θα βρούμε ένα σωρό συμβουλές για να προετοιμαστούμε πιο μεθοδικά για τις γιορτινές αυτές ημέρες! Καλά όλα αυτά αλλά αρκούν??? Είμαστε έτοιμοι???? 

Προετοιμάσαμε και τον εσωτερικό μας κόσμο καθώς και αυτόν του παιδιού μας για να είναι αντάξιος της Λαμπρής αυτής ημέρας???  
Θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα να ειπωθούν οι προβληματισμοί και τα σχόλια όλων των φίλων μας....!!!!!!! 

Στέλλα Σταμέλου

Είναι στις μέρες μας τα παιδιά μας ευτυχισμένα? (B’ μέρος)

Ο μεγάλος μου γιος είναι σήμερα 20 χρονών και ο μικρός μου 12. Στην προσχολική ηλικία τους πήγαιναν σε παιδικό σταθμό, όπως όλα τα παιδάκια που οι γονείς τους εργάζονται. Το σχολείο τους προσέφερε ένα εμπλουτισμένο πρόγραμμα γεμάτο ερεθίσματα, κατάλληλα προσαρμοσμένα στην ηλικία τους, εκπαίδευση, μαθήματα θεατρικής αγωγής, μουσικής αγωγής, χορού και γυμναστικής. 

Στο σημείο αυτό θα ρωτήσω το εξής, θα έπρεπε σαν γονέας να τους προσφέρω και κάτι ακόμα στην ηλικία αυτή? Μήπως τελειώνοντας από το σχολείο τους, συνήθως γύρω στις 16:30, να τα πήγαινα και σε κάποιες άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες? Αναρωτιέμαι, μήπως θα ήταν ορθότερο να τους φτιάξω ένα πρόγραμμα όπου τα παιδιά μου θα επέστρεφαν στο σπίτι τους γύρω στις 20:30, θα έκαναν ένα μπάνιο, θα έτρωγαν και θα κοιμόντουσαν για να ξυπνήσουν την άλλη μέρα το πρωί και να συνεχίσουν μια από τα ίδια…??? 

Οι περισσότεροι, φίλοι, γνωστοί γονείς άλλωστε αυτό έκαναν, μήπως αυτό έπρεπε να κάνω και εγώ? 

Θα γυρίσω λίγο πάλι πίσω στα δικά μας παιδικά χρόνια, αναπολώντας τις στιγμές που γυρνώντας από το σχολείο, μοναδική μας έγνοια ήταν να τελειώσουμε τα μαθήματά μας και να βγούμε έξω να παίξουμε. Δεν είχαμε τότε στο πρόγραμμά μας και μάλιστα στις μικρές μας ηλικίες, τόσες πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες. Καθώς τελειώναμε το ανέμελο παιχνίδι μας, επιστρέφαμε στο σπίτι εξουθενωμένοι, ανήμποροι να στήσουμε καυγάδες με τους γονείς μας, πλενόμασταν, τρώγαμε και κοιμόμασταν σαν τα πουλάκια!!! Γονείς και παιδιά ευτυχισμένοι όλοι!!! 

Με βάση λοιπόν τα δικά μου παιδικά βιώματα, τη δική μου κριτική άποψη επί των πραγμάτων, στην προσπάθειά μου ν’ αφουγκραστώ (το βασικότερο όλων) τις ανάγκες των παιδιών μου, αποφάσισα να πάω κόντρα στο ρεύμα της εποχής και να επιτρέψω στα παιδιά μου να βιώσουν την παιδικότητά τους με ότι αυτό συνεπάγεται. Αλλά πέρα από τη δική μου αντίληψη (η οποία μπορεί ν’ αμφισβητηθεί από κάποιους), θα παραθέσω και μερικές ακόμα απόψεις, οι οποίες πιστεύω δεν μπορούν, αν μη τι άλλο, ν’ αγνοηθούν: 

• «Τα παιχνίδια είναι μέσο φυσικής και ηθικής ανάπτυξης» (Karl Groos) 
• «Τα παιχνίδια σ’ ένα λαό βοηθούν ν’ ανακαλύψουμε την ποιότητά τους και την αξία της τέχνης του» (Schiller) 
• «Τα παιχνίδια είναι μέσο ανάπτυξης της νοημοσύνης και των άλλων γνωστικών δεξιοτήτων» (Piaget) 
• «Πρέπει ν’ ακολουθούμε τους κανόνες της φύσης και να μην της είμαστε ενάντιοι» (Rousseau)  
• «Το παιδί στο παιχνίδι απαλλάσσεται από ψυχικά συμπλέγματα, αγωνίες και δειλίες, γίνεται ελεύθερο, πειθαρχικό κι κοινωνικό» (Ericson)                                                              Ας μην προτρέξουν κάποιοι και πουν ότι εμείς πάμε τα παιδιά μας σε εξωσχολικές δραστηριότητες (οι οποίες μας επιβαρύνουν κιόλας οικονομικά και μάλιστα στους σημερινούς δύσκολους καιρούς) για να παίξουν και να περάσουν καλά!!!                            Τα παιδιά που κάνουν αθλητισμό … κάνουν μάθημα, τα παιδιά που πάνε χορό … κάνουν μάθημα, τα παιδιά που κάνουν … γυμναστική κάνουν μάθημα, ας μην αναφέρω για τα μαθήματα αγγλικών και πληροφορικής. Δεν παίζουν ελεύθερα χωρίς κανόνες, αντιθέτως είναι πάλι σε πρόγραμμα!                                                                                                        Προς Θεού, για να μην παρανοηθώ, δεν εννοώ ότι δεν πρέπει τα παιδιά μας κάποια στιγμή ν’ ασχοληθούν με τον αθλητισμό, ο οποίος από προσωπική εμπειρία, τα γλυτώνει από «κακές» συνήθειες, όπως και με το χορό και τη μουσική ή την όποια άλλη δραστηριότητα, απλά αυτό που εννοώ είναι ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε, δεν πρέπει να τα πιέζουμε. Τα παιδιά θέλουν ελεύθερο χρόνο, χρόνο δικό τους που θα τον διαχειριστούν όπως θέλουν.                                                                                                                             Προβληματισμός: ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ??? (συνεχίζεται)                                                                      Στέλλα Σταμέλου